ارزیابی کیفیت صدور پروانۀ رسمی مترجمی‌ در ایران

چکیده

این مقاله در صدد بررسی دقیق ارزیابی صدور پروانۀ رسمی ‌مترجمی ‌در ایران از طریق پژوهش توصیفی و عمیق است. پس از بررسی روشهای گوناگون ارزیابی ترجمه، توصیفی کامل در خصوص تمام مراحل برنامۀ ارزیابی مذکور ارائه می‌شود. به این شیوه، هر یک از مراحل ارزیابی منتقدانه بررسی می‌شود و به توضیح دلایل برخی از روندهای غیرنظاممند و تبیین نیاز به حرکت به سمت انگاره‌ای عملی برای ارزیابی فرآیند سویه (process-oriented) جهت صدور پروانه مترجمی‌ می‌پردازد. مصاحبه‌ای در مورد روند ارزیابی از هشت نفر از مسئولان هیئت ممتحنه دفتر فنی مترجمین رسمی‌ و سی و یک نفر از شرکت‌کنندگان به عمل آمد و پرسشنامه‌ای تهیه و بین ایشان توزیع شد. سپس، تحلیل داده‌ها آشکار کرد که مهم‌ترین مرحلۀ ارزیابی مبتنی بر نوعی آزمون غیراستانده (non-standard) و برآیندی (summative) است و مشخص شد که بی‌قاعدگی‌های متعددی در اجرای هر یک از مراحل ارزیابی وجود دارد، بدون اینکه به روندهایی که مترجم برای حل مشکلات ترجمه به کار می‌گیرد، توجه شود (هتیم و میسون، 1990، ص 3). در نتیجه، دیدگاهی کلی‌نگر از برنامه‌های ارزیابی ترجمه بر اساس فرآیندهای ترجمه ارائه می‌شود.