ترجمه‌پذیری عناصر فرهنگی در ترجمۀ زبان عامیانه، موردپژوهی آسوموار اثر زولا بر اساس مدل نیومارک
چکیده
زبان عامیانه با فاصله گرفتن از دستورات زبانی و زبان رسمی و معیار یک جامعه، زبان گروه اجتماعی یا صنفی خاصی را تشکیل میدهد. این زبان که از فرهنگ مردمی خاص سرچشمه می‌گیرد، گاهی برای اقشار دیگر جامعه غیرقابل درک میشود. همین مسئله برای مترجم دشواری‌هایی در انتقال عناصر متنی این زبان ایجاد میکند. در این زمینه مقالاتی در مجلات مختلف علمی-پژوهشی به چاپ رسیده، اما توجه این مقاله معطوف به نخستین رمانی است که جامعۀ کارگری قرن نوزده فرانسه و زبان این قشر را وارد ادبیات نموده است. آسوموار، هفتمین رمان از مجموعۀ روگن ماکار اثر امیل زولا که در سال 1877 به چاپ رسید، در تاریخ داستان‌نویسی فرانسه، و حتی دنیا، نقطۀ عطفی به شمار میرود. این داستان در سال 1361 توسط فرهاد غبرایی به زبان فارسی ترجمه شد و تنها ترجمۀ ارائه‌شده از این اثر در ایران است. در این مقاله با تکیه بر چارچوب نظری ارائه شده توسط پیتر نیومارک چگونگی انتقال زبان عامیانه و عناصر فرهنگی داستان و احیاناً مشکلات موجود در این مسیر را موردمطالعه قرار داده، سعی خواهیم نمود تا میزان موفقیت مترجم مذکور را در این امر به بررسی بنشینیم.
چاپ‌شده
2015-10-22
ارجاع به مقاله
Ayati, M., Farsian, M., & Zandehboudi, M. (2015). ترجمه‌پذیری عناصر فرهنگی در ترجمۀ زبان عامیانه، موردپژوهی آسوموار اثر زولا بر اساس مدل نیومارک. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 13(51). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/337
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
