مقدمۀ مترجم: ابزار اِقناعی قاب‌بندی دوبارۀ‌ روایت

چکیده

مقالۀ‌ حاضر به بررسی مقدّمه‌ مترجم، روایت شخصی مترجم، به عنوان ابزاری برای قاب‌بندی دوبارۀ روایتِ متن مبدأ و اِقناع خواننده در پذیرش روایتِ ارائه شده، می‌پردازد. مفاهیم «اِقناع» و «قاب‌بندی دوباره» به ترتیب از ارسطو و بیکر وام گرفته شده است. از میان مقدمه‌هایی که مترجمان ایرانی در طول سال‌های 1330–1390 بر آثار داستانی ترجمه شده از زبان‌های مختلف به فارسی نوشته‌اند، صد مقدمه‌ به صورت تصادفی انتخاب شد. مقدمه‌های انتخابی، جهتِ یافتن نمونه‌های قاب‌بندی دوبارۀ روایتِ متن مبدأ و شیوه‌های اقناعیِ به‌کار‌گرفته‌شده در متقاعد‌کردن خوانندگان برای پذیرش روایت‌ها بررسی شدند. یافته‌های تحقیق نشان داد که مقدمه‌های مترجمان از راهبردهای متفاوتِ قاب‌بندی دوبارۀ متن در پرداختن به کیستی خوانندگان، چرایی و چگونگی خواندن متن استفاده کردند. در این راستا، مترجمان سه شیوۀ اِقناعیِ اِتوس، لوگوس، و پاتوس را برای جلب اعتماد خواننده به روایت‌های ارائه شده به‌کار‌گرفتند. به عبارت دیگر، مقدمه‌های مترجمان از معدود فرصت‌هایی است که مترجمان می‌توانند به شکلی مؤثر روایت‌های خود را بسازند.