والتر بنیامین: ترجمه و «خویشاوندی زبانها»
چکیده
این مقالة تحقیقی دربارة مفاهیم «ترجمه» و «متن اصلی» در نوشته‌های والتر بنیامین است تا رابطة پیچیدة بین متن اصلی با متن برگردانده شده را بررسی و سؤال زیر را مطرح نماید: آیا ترجمه به رشد «خویشاوندی زبانها» کمک می‌کند یا در عوض متن اصلی را کشته و متنی زوال یافته به جا می‌گذارد؟ بنیامین در مقالة سال 1923 خود به نام «وظیفه مترجم» اعتقاد دارد که وظیفة مترجم می‌تواند از نقش نویسندة متن اصلی مهم‌تر باشد. او می‌نویسد که مترجم، از میان موانع زوال یافتة زبان خود، «زبان خالص» را رها می‌سازد. به زعم وی، مترجم زبان محصور شده در اثر را با خلق دوبارة آن آزاد می‌سازد. بنا بر این، استدلال من در این مقاله این است که بنیامین سلسله مراتب سنتی را واژگون کرده و نشان می‌دهد که چگونه متن اصلی و متن برگردانده شده برای بقاء و حیات دوبارة خود «موانع زوال یافته» را از میان بر می‌دارند. چنان که خود بنیامین می‌گوید: «در ترجمه زبان اصلی به فضایی اعلی‌تر و خالص‌تر اوج می‌گیرد، جایی که قبلاً در آن جای داشته است».چاپ‌شده
2006-11-01
ارجاع به مقاله
Nojoumian, A. A. (2006). والتر بنیامین: ترجمه و «خویشاوندی زبانها». فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 3(12). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/75
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
