چارچوبی نظری برای نقد ترجمه

نویسندگان

  • Farzaneh Farahzad

چکیده

آنچه امروز نقد ترجمه نام گرفته، در واقع سنجش کیفیت ترجمه بوده و اساس آن بررسی مقابله ای است، به این صورت که بخش های متناظر دو متن مقصد و مبدأ با هم مقایسه می شود و ترجمة هر بخش در چارچوب مفهوم "معادل" که خود مفهومی غیردقیق و تابع قضاوت شخصی است، با عنوانهایی چون "غلط" و "درست" سنجیده می شود. این رویکردِ تقلیل گرا و جزء نگر برای نقد ترجمه کافی نیست اگرچه ممکن است برای آموزش ترجمه یا حوزه هایی نظیر آن مفید باشد. نقد ترجمه، چون نقد ادبی، نیاز به چارچوبی نظری دارد که فراتر از بررسی مقابله ای باشد. مقالة حاضر بر آن است تا نشان دهد، تحلیل انتقادی گفتمان چارچوب نظری مناسبی است که می تواند دیدگاههای لازم برای نقد ترجمه را در خود جای دهد. به این ترتیب نقد ترجمه به جای جستجوی غلط و درست باید بررسی کند انتخابهای مترجم (انتخابهای واژگانی، دستوری، ...) چه دلالتی دارند، کدام چارچوب ایدئولوژیکی را منعکس می کنند، و هویت های فرهنگی را چگونه به تصویر می کشند. نقد ترجمه می تواند در چارچوب تحلیل انتقادی گفتمان، ترجمه را از دیدگاههای مختلف نقد کند؛ مثلاً از دیدگاه استعمارگرایی، پسااستعماری، فمینیسم، مناسبات قدرت، و جز آن. بنابر این نقد ترجمه در واقع نقد ایدئولوژی هاست و به زبان تازه ای نیاز دارد که با زبان مقابله تفاوت دارد.

چاپ‌شده

2003-10-27

ارجاع به مقاله

Farahzad, F. (2003). چارچوبی نظری برای نقد ترجمه. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 1(3). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/18

شماره

نوع مقاله

مقاله علمی-پژوهشی