کاربرد استراتژی‌ها و شیوه های مقصدمدار و مبدأمدار در ترجمۀ انگلیسی واژگان فرهنگی مثنوی معنوی مولانا جلال‌الدین رومی
چکیده
مترجمانی که به ترجمه زبان‌هایی با فرهنگ‌های متفاوت می‌پردازند با مشکل انتقال فرهنگ مبدأ به زبان و فرهنگ مقصد مواجه می‌شوند. پژوهش حاضر بر اساس راهبردهای فرهنگی مبدأمدار و مقصدمدار (بومی‌گرایی و بومی‌زدایی) در نظریه ونوتی (1995) انجام گردیده است تا از این طریق راهبرد غالب در ترجمه واژگان فرهنگی مشخص شود. در راستای این هدف ترجمه واژگان فرهنگی در دفتر اول مثنوی معنوی که توسط کلمن بارکس به انگلیسی ترجمه شده است با متن اصلی آنها به فارسی مقایسه شده‌اند. این پژوهش توصیفی، کیفی و محصول-بنیاد است و هدف آن توصیف و تحلیل راهبردهای ترجمه بومی‌گرایی و بومی‌زدایی است. پرسش‌های تحقیق در صدد یافتن راهبرد غالب و نیز گستره کاربرد بومی‌گرایی و بومی‌زدایی در پیکره تحقیق است. نتایج نشان داد که در ترجمه بارکس، واژگان فرهنگی مثنوی معنوی غالباً با راهبرد بومی‌گرایی ترجمه شده‌اند. همچنین سه روش ترجمه انطباق فرهنگی، تصریح و ترجمه تحت‌الفظی پربسامدترین شیوه به کار برده شده بوده‌اند.چاپ‌شده
2015-12-22
ارجاع به مقاله
Mohajerin Kermani, M. (2015). کاربرد استراتژی‌ها و شیوه های مقصدمدار و مبدأمدار در ترجمۀ انگلیسی واژگان فرهنگی مثنوی معنوی مولانا جلال‌الدین رومی. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 12(48). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/279
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
