ترجمه¬های فارسی استعارۀ تصریحیه در سوره¬های بقره، آل عمران، نساء، انعام، و اعراف

چکیده

قرآن کریم، به مثابه أفصح الکلام، مشحون از آرایه‌های بلاغی از جمله استعاره‌هایی است که درک مفهوم و مراد آن‌ها، به واکاوی ‏و تبیین این زیبایی هنری انجامیده و ترجمه‌های این تعبیرات نیز دستمایه نقد و بررسی گشته است. در جستار حاضر با بهره¬گیری ‏از کتب بلاغی و نیز با تکیه بر مراجع تفسیری تعبیراتی مانند «مرَضٌ»، «اشتروا»، «عجل»، «بشارت» «أَسباب»، «مَیْتًا»، ‏‏«أَحْیَیْنَاه» و «مکر» که در سوره¬های بقره، آل عمران، نساء، انعام، اعراف، به صورت استعاره مصرحه به کار رفته‌اند تبیین شده ‏و ترجمه آن‌ها در چهار ترجمۀ معاصر و مشهور (آیتی، الهی قمشه¬ای، خرمشاهی و فولادوند) به نقد آورده و معلوم شده است که ‏این مترجمان در ترجمه استعاره‌ها شیوه‌ای مشخص و هماهنگ ندارند و انواع ترجمه یعنی «حرفی»، «معنایی» و «تفسیری» را ‏به کار بسته‌اند. همچنین تبیین شده که ترجمه حرفی پاره‌ای از استعاره‌ها، به نارسایی ترجمه آن استعاره‌ها انجامیده است. ‏