سویگی در ترجمۀ کتبی
چکیده
بحث سویگی در ترجمه یکی از بنیادی‌ترین مسائل در عمل و نظریه ترجمه است. برای مدت‌ها، بسیاری از مناقشات بر سر این بود که مترجمان بومی زبان عملکرد بهتری دارند یا مترجمان غیربومی و مسئله سویگی تنها از این بعد مورد بررسی قرار می‌گرفت. بسیاری از نظریه‌پردازان ترجمه، از سرآغاز تا کنون مستقیم یا در لفافه ترجمه به زبان غیرمادری را نفی کرده‌اند. از اواخر دهه نود میلادی نگاهی نو نسبت به سویگی در ترجمه ظهور کرد و در نیمه دهه اول هزاره سوم، این نگاه با کتاب‌های پوکورن (2005) و آندرمن و راجرز (2005) رنگ و لعاب نویی به خود گرفت. هدف این پژوهش تبیین و تحلیل طیفی از نظرات و آرا پیرامون مسئله سویگی در ترجمه در ایران و جهان است. نگارنده با شرح نظرات موجود درباره جهت‌های ترجمه این چنین نتیجه می‌گیرد که نظرات پیرامون این موضوع به دو دسته تقسیم می‌شوند. عده‌ای ترجمه به زبان اول را بهترین نوع ترجمه دانسته و به مزمت ترجمه به زبان دوم می‌پردازند؛ این نگرش منفی چه به صورت خودآگاه و چه ناخوآگاه در گفتمان بسیاری از نظریه‌پردازان ترجمه رسوخ کرده است. دسته دوم عقاید پیشین را غیرعلمی دانسته و تنها راه‌حل را تحقیق علمی می‌دانند و ترجمه به زبان دوم را به عنوان یک واقعیت پذیرفته‌اند.
چاپ‌شده
2015-07-22
ارجاع به مقاله
Zahedi, S. (2015). سویگی در ترجمۀ کتبی. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 13(50). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/303
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
