بررسی مقابلهای توصیف در داستان زال و رودابۀ شاهنامه و ترجمۀ عربی بنداری اصفهانی
چکیده
ابوالقاسم فردوسی در لابهلای بسیاری از داستانهای شاهنامه از توصیفات و آفرينشهای هنری و ادبی زیبایی بهره بردهاست. او این شگرد را برای تنطیم زمان روايت، اعطای جنبۀ بصری به موصوف، خلق فضا و شکلگيری پيرنگ و نظایر آن بهکار گرفته است. پژوهش پیشرو این وصفها را در چهل بیت از داستان زال و رودابه شاهنامه مورد بررسی قرار داده و با توجه به کارکردهای زيباییشناختی، روايي و سبکي که این وصفها در روایت ایفا نمودهاند به بررسی مقابلهای نحوۀ انتقال آن در ترجمۀ عربی بُنداری پرداخته است. برآیند پژوهش نشان میدهد که بنداری تحت تأثیر رويکرد تاريخی و دینیاش در اینگونه موارد به حذف، تلخیص و ترجمهای غير دقيق روی آورده است. در نتیجه بسیاری از روابط منطقی روایت در ترجمۀ او بدون تناسب نشان داده شده است و با این رویکرد صحنههاي ادبی بهغایت شيوای شاعر در ترجمه بهصورت جامد و بيروح منتقل شده است و به هیچ وجه تأثيری به مثابۀ تأثير زبان مبدأ ندارد.
چاپ‌شده
2018-02-10
ارجاع به مقاله
Masboogh, S. M. ., & Delshad, S. . (2018). بررسی مقابلهای توصیف در داستان زال و رودابۀ شاهنامه و ترجمۀ عربی بنداری اصفهانی. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 15(60). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/542
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
