رابطۀ صورت و معنا در سورۀ تکویر‎ ‎و ترجمۀ انگلیسی آن از نظر ویژگی‌های صوتی

چکیده

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطۀ بین صورت و معنا در سورۀ تکویر در مقایسه با ترجمه انگلیسی آن بود. تجزیه و ‏تحلیل‌های این پژوهش بر اساس دیرش واکی و رسایی فواصل آیات که از مشخصات فرم یا صورت به حساب می‌آیند، انجام شد. ‏نخست، اندازه‌گیری دیرش واکی در این سوره نشان داد که میان دیرش واکی و معنای آیات ارتباط وجود دارد به گونه‌ای که دیرش ‏واکی 14 آیۀ آغازین که با مفاهیمی چون انذار و خشم همراه بوده است، به طور معناداری کمتر از 15 آیۀ بعدی بوده است که با ‏ملایمت و آرامش بیشتری بیان شده بودند. این در حالی است که در ترجمۀ انگلیسی عکس این مطلب اثبات گردید. سپس، رسایی ‏آخرین همخوان هر یک از آیات سورۀ تکویر بررسی شد. نتایج حاکی از آن بود که تمامی 14 آیۀ آغازین به همخوان‌های گرفته ‏ختم می‌شدند در حالی که در 15 آیۀ دیگر شمار همخوان‌های رسا در آخر آیات بیشتر از همخوان‌های گرفته بوده است. این دو روند ‏در متن عربی این سوره منطبق و هماهنگ با معنا اتخاذ شده است. اما در ترجمۀ انگلیسی، در هر دو بخش این سوره، تعداد ‏همخوان‌های رسا بیشتر از همخوان‌های گرفته بود. این امر بدان معناست که برخلاف متن عربی سوره، در ترجمۀ انگلیسی رابطه ‏و الگویی معنادار بین صورت و معنا در فواصل آیات رعایت نگردید. ‏