مداخله مترجم و ساختار روایت
چکیده
در سال‌هاي اخير، مطالعات ترجمه به يك ميان‌رشته تبديل شده و ترجمه با رویکردهای مختلفی مانند جامعه‌شناختی، سیاسی و روایت‌شناختی مطالعه شده است. در مقالۀ حاضر، با استفاده از مدل ريمون-كنان رابطۀ بین متن روايي در يك زبان و ترجمۀ آن در زبان ديگر بررسي شده است تا تأثیر مداخله‌های مترجمان آشکار شود. از آنجاکه مدل ريمون-كنان، مدلي روايت‌شناختي است، برای بررسی ترجمه از رهگذر آن، تغييراتي در مدل داده شد. در ابتدا، ساختار متون روايي (سطوح داستان، متن و روايت‌گري) بهطور خلاصه معرفي گردید و سپس مؤلفه‌هاي روایت بررسی شدند. در مقالۀ حاضر صرفاً به بررسی مؤلفه‌هاي سطح داستان (رخداد و شخصيت) و مؤلفه‌هاي سطح متن (زمان، شخصيت‌پردازي و كانوني‌شدگي) پرداخته شده است. برای بررسی متون ترجمه شده، تغییراتی در تعاریف مؤلفه‌هاي مذکور داده شد. روايت‌شناسان معتقدند كه تغییر زبان روایت، داستان را تغییر نمی‌دهد و آن را به روايتي ديگر تبديل نمي‌كند. درحالی‌که براساس نمونه‌های بررسی شده در پژوهش، تمامي مؤلفه‌هاي سطوح داستان و متن در فرايند ترجمه تغيير مي‌كند. به‌نظر می‌رسد که مداخله‌هاي مترجم، چه آگاهانه چه ناآگاهانه، بر ساختار متن روايي تأثیر مي‌گذارد. پس از بررسی نمونه‌ها، مشخص شد که برداشت مترجم از دنياي داستان و انطباق آن با دنياي واقعي خود، مهم‌ترين عامل مداخله است. بنابراين، تصور می‌شود که مداخله‌هاي هر مترجم خاص خود او باشد و از هنجارهاي موجود در جامعه پيروي نكند.
چاپ‌شده
ارجاع به مقاله
شماره
نوع مقاله
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
