سویگی ترجمه ازنقطه‌نظر صاحبنظران ترجمه در ایران
چکیده
مطالعات ترجمه در غرب از قدیم نسبت به ترجمه به زبان دوم حساسیت داشته و در عمل قانون نانوشته‌ای وجود دارد که می‌گوید ترجمه می‌باید به زبان نخست مترجم صورت پذیرد. این مقاله به بررسی نظرات پیرامون سویگی در ایران می‌پردازد و نتایج این دیدگاه‌ها را مشخص می‌کند. متخصصان ایرانی ترجمه به زبان دوم را به‌عنوان یک عمل مقبول می‌پندارند و البته آن را سویه غیرمعمول ترجمه فرض می‌کنند. آن‌ها تأکید بسیاری بر دانش عالمانه زبان فارسی به‌عنوان زبان مقصد در ترجمه دارند. این نوشته به‌مرور برخی از نظرات در مورد نهی ترجمه به زبان دوم و لزوم ترجمه به زبان اول می‌پردازد. این نظرات موجب به حاشیه راندن ترجمه به زبان دوم و مرکزیت یافتن ترجمه به زبان اول می‌شود. درنهایت استدلال این مقاله این است که برخی از صاحبنظران ایرانی برداشتن دانش بومی و البته عالمانه زبان فارسی تأکید بسیار دارند و صرف داشتن دانش بومی زبان مقصد را کافی نمی‌دانند. این تأکید حاصل جمع به حاشیه رانده شدن ترجمه به زبان دوم و مرکزیت یافتن ترجمه به زبان اول است.
چاپ‌شده
2015-10-22
ارجاع به مقاله
Zahedi, S., & Arta, R. (2015). سویگی ترجمه ازنقطه‌نظر صاحبنظران ترجمه در ایران. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 13(51). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/344
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
