اشارتگرهای زمانی-مکانی به مثابه نشانۀ زاویه دید در سه ترجمۀ فارسی به سوی فانوس دریایی
چکیده
این پژوهش اشارتگرهای زمانی-مکانی را به مثابه نشانه‌های شگرد زاویه دید در سه ترجمه فارسی رمان به سوی فانوس دریایی اثر وولف بررسی می‌کند. چند نکته حائز اهمیت است: چه رخ می‌دهد آنگاه که زاویه دید ترجمه می‌شود؟ با عنایت به تفاوت‌های زبانی فارسی و انگلیسی، مترجم چگونه می‌تواند عبارات اشارتگری را در ترجمه حفظ کند یا تغییر دهد؟ آیا هرگونه تغییر در اشارتگرها در فرایند ترجمه، بر کل متن و موقعیت اجتماعی و ایدئولوژیکی آن تأثیر می‌گذارد؟ این مقاله ضمن مرور پیشینه بحث، روش‌شناسی‌ای عمدتاً زبان‌شناختی و سبک‌شناختی برای مطالعه «زاویه دید/ کانونی‌شدگی» در هر دو زبان مبدأ و مقصد در پرتو برخی سنخ‌شناسی‌ها از جمله سنخ‌شناسی پیشنهادی بوریس آسپنسکی، ارائه خواهد داد. سپس با بررسی عبارات اشارتگری جمع‌بندی می‌کند که سه مترجم از این لحاظ، به یک راه و شیوه عمل کرده‌اند، گرچه معادل‌های مختلفی برای عبارات اشارتگری یکسان انتخاب کرده‌اند. با این حال، نکته چالش‌برانگیز اینجاست که مترجمان به چه ترتیب با این عبارات اشارتگری در جملات و قطعات موسوم به «سخن غیرمستقیم آزاد» کنار می‌آیند.
چاپ‌شده
2016-07-22
ارجاع به مقاله
Tajvidi, G. R., & Horri, A. (2016). اشارتگرهای زمانی-مکانی به مثابه نشانۀ زاویه دید در سه ترجمۀ فارسی به سوی فانوس دریایی. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 14(54). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/315
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
