کاهش و افزایش در ترجمه‌های منظوم، منثور و مشروح قرآن کریم

چکیده

قرآن منبع عظیم حکمت، زیبایی و رستگاری است و از همین‌رو زمان، پول و استعدادهای زیادی روی این کتاب آسمانی صرف شده است (یوسف علی، ۱۹۷۳، ۴). علی‌رغم همۀ این تلاش‌ها، این کتاب آسمانی همچنان پرچالش باقی مانده است. ماهیت آسمانی، زبان رسوخ‌ناپذیر، معانی عمیق و آهنگ دلنشین قرآن هنوز مترجمان را به چالش می‌کشد. ارجحیت بخشیدن یا نزدیک کردن ترجمه توسط مترجمان به برخی از ویژگی‌های قرآن منجر به از دست رفتن ویژگی‌های دیگر آن در ترجمه می‌شود. تحقیق حاضر با تکیه بر چهارچوب نظری نایدا و تیبر (۱۹۶۹) با هدف مشخص کردن میزان موفقیت هر یک از ترجمه‌های انگلیسی منظوم، منثور و مشروح قرآن کریم در حفظ صورت و معنای این کتاب آسمانی انجام گرفت. پیکرۀ تحقیق متشکل از سورۀ یس و سه ترجمۀ انگلیسی منظوم، منثور و مشروح آن است که به ترتیب توسط فضل‌الله نیک‌آیین، آرتور جی. آربری و یوسف علی انجام شده‌است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که ترجمۀ منظوم قرآن بیشترین تعداد عدم حفظ را در صورت و معنا داشته است. این در حالی است که ترجمۀ منثور موفق‌ترین ترجمه در حفظ صورت و ترجمۀ مشروح موفق‌ترین ترجمه در حفظ معنا می‌باشد.