ترجمه و بینافردیت
چکیده
مبحث اخلاق، به‌عنوان شاخه‌ای از فلسفه، عمدتاً به قوانینی می‌پردازد که بر روابط میان‌فردی حاکم است و نظم اجتماعی را در جوامع برقرار می‌سازد. ترجمه به‌عنوان محلی برای تحقق تبادل فرهنگی و روابط میان‌فردی همواره در طول تاریخ مفاهیم اخلاقی را دربرداشته و بستری مناسب برای پژوهش در حوزۀ اخلاق فراهم آورده است. به‌علاوه، فرآیند ترجمه، به سبب در برداشتن افراد متعدد، بعدی از اخلاق را برمی‌انگیزد که مناسبات و کنش‌ها را هدایت می‌کند و به افراد از بابت قانونمند بودن کنش‌هایشان اطمینان می‌بخشد. پژوهش حاضر که در سطح کلان انجام شده است، اخلاق در ترجمه را از طریق یک مدل تلفیقی مطالعه می‌کند. داده‌ها در این پژوهش بر اساس پنج مدل اخلاق چسترمن (2001) طبقه‌بندی شدند؛ سپس داده‌های طبقه‌بندی شده به منظور توضیحات بیشتر در مدل عقلانیت ارتباطی یورگن هابرماس، آن‌گونه که لیو ویدانگ (2011) در ترجمه تفسیر کرده است، قرارگرفتند. پژوهش حاضر مدلی تلفیقی را برای مطالعه در هر دو سطح خرد و کلان معرفی می‌کند و گزارشی کلی از کارکرد اصول اخلاقی در بافت ایرانی در اختیار قرار می‌دهد.
چاپ‌شده
2017-07-23
ارجاع به مقاله
Naderi, S., & Farahzad, F. (2017). ترجمه و بینافردیت. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 15(57). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/428
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
