پیدایش میدان ترجمۀ نمایشنامه در ایران: رویکرد جامعهشناختی
چکیده
هدف مقالۀ حاضر بررسی پبدایش اولیۀ میدان ترجمۀ نمایشنامه در ایران با رویکرد جامعهشناسی ترجمه است. چارچوب نظری این مطالعه از نظریۀ جامعهشناسی بوردیو بهره میگیرد. این مقاله به بررسی عوامل تاریخی و اجتماعی دورۀ قاجار در ایران میپردازد تا روند تکوین تدریجی این میدان ترسیم شود. پی بردن به مراحل اولیه شکلگیری میدان ترجمۀ نمایشنامه با درک دیگر شرایط اجتماعی- فرهنگی امکانپذیر است که در این تحقیق سعی شده با بررسی در سطح ساختار کلان بدان پرداخته شود. یافتهها نشان میدهد پیشرفتهای اجتماعی-فرهنگی نظیر افزایش سطح سواد، نهضت ترجمه، مطبوعات، ظهور طبقۀ روشنفکر، و تأسیس نهادهای سیاسی مانند مجلس موجب تغییر شکل جامعۀ ایران در دورۀ مورد نظر شد. بعد از انقلاب مشروطۀ ایران شاهد پیدایش تدریجی میدانهای مختلف (سیاسی، فرهنگی، ادبی، مطبوعاتی، و نقد) و نیز ظهور عاملان فرهنگی جدید (مترجمان نمایشنامه، نمایشنامهنویسان، منتقدان، گروههای تیاتری، و مجلات تیاتر) بود. در نتیجه، این عوامل اجتماعی-فرهنگی و ارتباط میان عاملان، زمینه را برای پیدایش اولیۀ میدان ترجمۀ نمایشنامه امکانپذیر کردند.
چاپ‌شده
2018-02-10
ارجاع به مقاله
Mollanazar, H. ., & Shabani Rad, F. . (2018). پیدایش میدان ترجمۀ نمایشنامه در ایران: رویکرد جامعهشناختی. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 15(60). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/546
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
