ترجمة اشارتگرهای شخصی به منزلة شاخص‌های زبانی زاویة دید در سه ترجمة به سوی فانوس دریایی
چکیده
این مقالة اشارتگرهای شخصی را به منزلة شاخص‌های زاویة دید در سه ترجمة رمان به سوی فانوس دریایی بررسی می‌كند. ابتدا، مباحث نظری اشارتگرها در گفتمان ادبی و سپس، پیشینة مرتبط با بحث مرور می‌شود. در واقع، اشارتگرها كه ابزار تعیین زاویة دید فضایی- زمانی متون روایی‌اند و ارتباط گفتارها را با نقطه‌نظر گوینده مشخص می‌كنند، نشان می‌دهند آیا پرسپکتیو راوی یا شخصیت در داستان لحاظ شده است یا خیر. آنگاه، بحث ترجمة اشارتگرها در سه ترجمة فارسی رمان به سوی فانوس دریایی بررسی شده و نمونه‌های انتخابی سه ترجمه در قالب دو گفتمان غالب غیرمستقیم و غیرمستقیم آزاد بررسی تطبیقی می‌شوند. در مجموع، حسینی عمدة گفتمان‌های غیرمستقیم و غیرمستقیم آزاد را كه دونوازی صدای راوی و اشخاص است، به صورت مستقیم (نزدیك به 80%) و دو مترجم دیگر به همان ترتیب متن اصلی ترجمه كرده‌اند.چاپ‌شده
2010-10-23
ارجاع به مقاله
Horri, A. (2010). ترجمة اشارتگرهای شخصی به منزلة شاخص‌های زبانی زاویة دید در سه ترجمة به سوی فانوس دریایی. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 8(30). Retrieved از https://journal.translationstudies.ir/ts/article/view/229
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
